مجتبی هوشیار افزود: اگر چه آموزش‌های ارائه شده به کارکنان که بر اساس استانداردهای ایزو انجام می‌شود، در چهار سطح رضایت، یادگیری، رفتار و عملکرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد اما در نهایت، اثربخشی آموزش‌ها چنانکه مطلوب نظام اداری است نمی‌باشد و باید برای افزایش اثربخشی و اصلاح نظام بازآموزی اداری، فکر اساسی بشود.
وی خاطر نشان کرد: آموزش مجازی، آسیب‌های فکری و نتیجه‌ای به دنبال دارد که هم برگزارکنندگان و هم آزمون دهندگان به آن واقف هستند و خروجی آن این است که اثربخشی آموزش و در نتیجه، کارآمدی و بهره‌وری نظام اداری پایین می‌آید.
هوشیار با بیان اینکه در حال حاضر بدون در نظر گرفتن نقص نظام آموزشی اداری، بهره‌وری از سطح مطلوب، تا حدودی فاصله دارد گفت: با شکل فعلی نظام آموزش اداری و بخصوص با مجازی شدن آموزش‌ها، شاهد افت تدریجی اثربخشی آموزش‌ها و کاهش سطح بهره‌وری در کارکنان هستیم.
وی تصریح کرد: بر اساس ارزیابی ما، این مشکل در سطح همه کارکنان دولت مطرح است و مختص یک اداره و سازمان خاص نیست.
مسؤول واحد آموزش بهزیستی خراسان رضوی گفت: متأسفانه، هدف نهایی کارکنان از آموزش‌ها کسب رتبه و امتیاز و بالا رفتن دریافتی‌های مالی از سازمان است که با نفس آموزش‌ها و هدف اصلی آن مغایرت دارد.
هوشیار خاطر نشان کرد: بر اساس نظام‌نامه‌ی آموزشی مدیران باید در سال ۶۰ ساعت و کارکنان ۴۰ ساعت آموزش ببینند که البته با احتساب آموزش‌های غیر مصوب به مراتب بیشتر می‌شود که در عمل محقق نیست زیرا اعتبار کافی برای برگزاری این آموزش‌ها فراهم نمی‌شود.
وی یادآور شد: بر اساس قانون باید یک درصد کل اعتبارات سازمان‌ها صرف آموزش شود که این امر در عمل اتفاق نمی‌افتد چون اعتبارات در سرفصل‌های ظاهرا ضروری‌تر هزینه می‌شود.
وی با تأکید بر اینکه ضرورت‌های سازمانی، مدیران را به تصمیمات نامناسب وادار می‌کند گفت: بسیاری از کارکنان دولت در پست‌های قانونی و تعیین شده نیستند و ضرورت ایجاب کرده که شخص در جایی به جز پست کاری خود باشد.
وی ادامه داد: بنا بر این به جز اینکه کارآمدی و بهره‌وری او کاهش می‌یابد آموزش او نیز بلاموضوع می‌باشد چون اساسا او نمی‌داند تا چه زمان در این محل مشغول کار است و چه زمانی باید در جای دیگری باشد و به همین خاطر آموزش برایش بی‌معنا است.
نظر شما